S02E21: "ONCE UPON A TIME...I kissed you while we were travelling"

Καλό μήναααα! Το ξέρω πέρασε λιγάαααακι παραπάνω από όσο έπρεπε αλλά είδες!  Είμαι εδώ για σένα. Και μου έλειψες πολύ. Μην το πάρεις πάνω σου όμως. Έλα τέλος οι γλύκες τώρα. Ένα δυνατό κομμάτι σε περιμένει. Μπες στο ποστ και έλα να ταξιδέψουμε μαζί στα μονοπάτια του μήνα που μόλις μας άφησε. Cheers! Ξε-φύγαμεεεεε

To soundtrack του επεισοδίου. Κομματάρα από τις λίγες.

Αρχικά είμαι πολύ χαρούμενη γιατί φέτος μου ανήκει. Για να δούμε τι θα δούμε.

Πολύ ξεκούραση τα Χριστούγεννα οπότε καταλαβαίνεις ότι η νέα χρονιά ξεκίνησε δυναμικά και δεν προλάβαινα ούτε να αναπνεύσω. Δουλειά, βόλτες όσο μπορούσα και ύπνο. Και dogsitting στον υπέροχο σκύλο ενός φίλου μου που τον φύλαγα όσο δούλευε. Τρέλα! Εδώ "παίζουμε". Σε ελεύθερη μετάφραση με δαγκώνει. Καθημερινή συνήθεια ενός pitbull. Θέλω να προσέξεις τη σημαντική λεπτομέρεια της φωτογραφίας που καταλαβαίνεις αμέσως ότι είμαι εγώ. Η ροζ καλτσούλα. Ευχαριστώ.

Όπως είπα και πριν η επιστροφή στην καθημερινότητα είναι βάρβαρη. Back to reality. Δεν αντέχω δύο πράγματα από την καθημερινότητά μου. Παρόλα αυτά συνεχίζω να τα κάνω με το ίδιο πάθος. Θα καταλάβεις τι εννοώ.

Πέμπτη. Η πιο δύσκολη μέρα για μένα. Γυρνάω σπίτι το βράδυ, κάνω μπάνιο και γίνομαι ένα με τον καναπέ. Αφήνω τα κόκαλά μου. Και εδώ είναι που ξεκινάει το παράδοξο. Κάποιος φυσιολογικός άνθρωπος θα επέλεγε να δει κάτι στην τηλεόραση για να χαλαρώσει.  Εγώ ο ανάποδος άνθρωπος μόνο κάτι για να χαλαρώσω δεν βλέπω. Τηλεκοντρόλ ανά χείρας (που πάνω έχει ροζ αυτοκόλλητο με τον Eminem. Και ροζ και Eminem. Ο τέλειος συνδυασμός). Κανάλι : Alpha (Δεν κάνω διαφήμιση!). Εκπομπή: Πάμε Πακέτο. Και όσο το βλέπω κάθε φορά η ίδια ιστορία. Κλάμα. Πολύ κλάμα. Και το χειρότερο είναι ότι το περιμένω πως και πως γιατί θεωρώ ότι χαλαρώνω. Οι γονείς μου με κοροϊδεύουν. Και  εγώ με κοροϊδεύω. Αναγνωρίζω το πρόβλημά μου. Μα τόσο κλάμα; Το ζω κανονικά. Μιλάμε για πρόβλημα όχι αστεία!

Για να συνέλθω, το σουκού γεμίζω μπαταρίες με πολλούς καφέδες με τους φίλους μου όλη μέρα και όλη νύχτα. Στην εξωτική Λούτσα όταν πίνουμε καφέ (σε σχήμα καρδιάς πάντα)

ακολουθούμε dress code. 

Και ο καφές μετά από ώρες γίνεται πάρτυ. Σαν αυτό. 

Αλλά δεν καταλήγει έτσι. Το υπόσχομαι.

Και τώρα που είπα καφέ μπορεί να δεις κάπου και αυτό. Ναι είμαι εγώ. Λεπτομέρειες από κοντά. Everest. Τα καλύτερα ever!

Και έχω τους καλύτερους φίλους γιατί μου κάνουν τα ωραιότερα δώρα. Μπορεί να μην πίνω αλκοόλ αλλά έχω τα ωραιότερα ροζ μπουκάλια. 

Προχωράμε. Δεύτερο πρόβλημα καθημερινότητας. Λατρεύω το σκύλαρό μου. Το ξέρεις. Και το πρόβλημα ξεκινάει όταν φτάνει η ώρα που φεύγω για δουλειά. Με κοιτάει. Με ακολουθεί ως την πόρτα. Συνεχίζει να με κοιτάει. Κλείνω την πόρτα. Βγάζει μουσούδα. Λιώνω. Ξέρεις πως νιώθω; Σα να αφήνω το παιδί μου στον παιδικό σταθμό. Που φεύγουν οι γονείς και τα παιδιά κρέμονται στα κάγκελα και κλαίνε. Έτσι κάνει και το δικό μου το παιδί. Βγάζει μουσουδίτσα και με κοιτάει με λυπημένα ματάκια σα να κλαίει. Να, έτσι.

Ουφ. Πάω να του δώσω ζουμερό φιλάκι και έρχομαι να συνεχίσω.

Επέστρεψα. Και τώρα που είπα φιλάκι θα το ξαναπώ. Δώστε φιλιά.

Είναι το ωραιότερο πράγμα. Γιατί με το φιλί γίνεσαι ένα. Είναι μαγικό!

Έτρεχα σαν τον Βέγγο. Δουλειές, δουλειές και πάλι δουλειές. Αλλά είμαι εδώ για να σου δείξω τα πράγματα που πέρασαν και άφησαν το στίγμα τους στον καθημερινό μαραθώνιο που περνάω!Είναι ωραία όμως. Ναι είναι αλήθεια. 

Μου αρέσει το τσάι πολύ. Τρελαίνομαι. Γιατί στο λέω τώρα αυτό; Γιατί ο μπαμπάκας μου μού παίρνει ένα τσάι που το κάθε φακελάκι  περνάει κάποιο μήνυμα. Το τσαγάκι έχει το δικό του Moto of the day. Έχω ενθουσιαστεί. Και φυσικά έχω βγάλει φωτογραφίες για να το μοιραστώ μαζί σου.

Fact.

Ναι Ναι Ναι.

Το τσάι μου είναι βαλτό.

Κι όμως.

Σοφό. 

Μέσα σε όλα τα τρεξίματα που είχα, πήγα σε ένα σεμινάριο γυμναστικής. Ένας από τους  γυμναστές λοιπόν την ώρα της γυμναστικής είπε τα πιο ωραία πράγματα . Τόσο αισιόδοξος, τόσο σωστά λόγια που στο τέλος δεν θέλαμε να φύγουμε. Μίλησε για στόχους, αγάπη, όρεξη, αισιοδοξία και φυσικά έδωσε τις ωραιότερες συμβουλές. «Δεν έχει σημασία το ταξίδι. Δεν έχει σημασία πόσο μακριά θέλεις να φτάσεις. Να έχεις όρεξη μόνο. Όρεξη για να προχωράς μπροστά». Και να μην αφήνεις κανέναν να σε απογοητεύει θα συμπληρώσω εγώ. Ούτε το σύστημα.

Σε αυτό το σημείο δεν μπορώ να κρύψω τη χαρά μου γιατί για 15^η φορά η ομαδάρα σήκωσε το τρόπαιο. Ναι. Παναθηναϊκός . ένα όνομα μια ιστορία. Ή μάλλον μια ομάδα μια ιστορία. Για ευνόητους λόγους δεν είδα τον αγώνα αλλά η χαρά μου μετά απερίγραπτη. 

Η χαρά μου επίσης ξέρεις ποια είναι. Να φεύγω εκτός Αθηνών και να κάνω tattoo. Όποτε μπορώ και για όσο μπορώ. Ταξίδια και tattoo όλη την ώρα. Αυτή τη φορά πήγα εδώ. Μαγικό μέρος. Όπου και να πας έστω και για λίγο, είναι μαγικά. 

Στο μαγικό αυτό μέρος κάνεις βόλτα και ανακαλύπτεις μαγικά σχέδια. Σαν αυτά.

Και αμάρτησα πάλι. Και θα το ξανακάνω πολύ σύντομα. Αφού με ξέρεις. Χιχιχιχι....

Και φυσικά θα κλείσω με τις καλύτερες ατάκες της σελίδας που παρακολουθώ ανελλιπώς. 

Ωραίο στόμα. Ωραίοι τρόποι συγχαρητήρια.

Ακούς; Ακούω να λες. Απαγορευμένες μέρες. Ξέρω δεν φταίτε. το αναγνωρίζω είμαστε γουρούνες. 

Indeed.

Κάθε μέρα τα ίδια κάνω. Μα πάντα την ώρα να παίζει κομματάρες; 

Και όταν λέω κομματάρες εννοώ αυτές. Στη διαπασόν.

Πέθανα!

Από εδώ και πέρα επιστρέφω στο καθιερωμένο μας ραντεβού με ένα επεισόδιο κάθε εβδομάδα.Promise! Και ακολουθεί το επόμενο πολύ πολύ σύντομα. Γεμάτο καρδούλες. If you know what I mean. 

Σου στέλνω μεγάλο φιλί για καλημέρα και άλλο ένα μεγαλύτερο για μια γεμάτη μέρα. Σε φιλώ στη μούρη. 

P.S 1: 13:13 Make a wish

P.S 2: Βόλτα, ταξίδια, tattoo, ροζ, χορός και Eminem. 

P.S 3: Think Pink  

Oli

xxx