S02E18: "ONCE UPON A TIME...Music was the medicine"

Είμαι πάρα πολύ χαρούμενη.  11 Δεκεμβρίου 2012 - 11 Δεκεμβρίου 2013.  Και συγκεκριμένα 11.12.13. Στη σειρά. Παγκόσμια ημέρα του παιδιού να σου θυμίσω.Τυχαίο; Δε νομίζω. Μπαίνουμε και επίσημα στη S02. Και για σήμερα σου έχω ετοιμάσει κάτι διαφορετικό.  Δεν μπορώ να ζήσω χωρίς μουσική. Πιστεύω ότι η μουσική λέει με έναν μαγικό τρόπο όσα δεν μπορούμε να πούμε εμείς σε όλες τις φάσεις της ζωής μας. Και για μένα έχει ακόμα μεγαλύτερη θέση στη ζωή μου εξαιτίας του χορού. Το ράδιο στο αυτοκίνητο δεν κλείνει ποτέ (μόνο για να μπει cd του EMINEM).  Έτσι και εγώ θα σε μεταφέρω μουσικά μέσα από την «ραδιοφωνική» εκπομπή που θα ακολουθήσει σε όλες τις μαγικές στιγμές της πρώτης σεζόν του «LA VIE EN…ροζ» αλλά και σε όσες θα ακολουθήσουν με την έναρξη της S02. Βάλε ποτάκι, κάτσε αναπαυτικά, δυνάμωσε την ένταση και … LET THE MUSIC PLAY! 

Καλησπέρα καλησπέρα! Αφού ακούσαμε ένα υπέροχο και κλασσικό κομμάτι έχω να δηλώσω ξανά πόσο χαρούμενη είμαι που ξεκινήσαμε τη δεύτερη σεζόν. Μπορεί όλα τα επεισόδια να μην είχαν την πλοκή του «Σουλεϊμάν ο μεγαλοπρεπής» ούτε το δαιμόνιο του Φώσκολου, αλλά είχαν κομμάτι από μένα. Που τώρα που το ξανασκέφτομαι είμαι συνδυασμός Σουλεϊμάν με Φώσκολο. Να πανικοβληθώ;;; Όχι. Για τώρα τουλάχιστον!

Σήμερα έχω επιλέξει να σου δώσω διαφορετικά κομμάτια μεταξύ τους ως πολλά soundtrack μαζί που έχουν όλα κάτι διαφορετικό να μας πουν.  Και επειδή η ζωή είναι ωραία και είναι γεμάτη όμορφες ροζ γλυκούλικες στιγμές δεν θα μπορούσα να μην ξεκινήσω με κάτι ροζ. Το στοιχείο μου.  Άλλωστε διαβάζεις “LA VIE EN… ροζ”.  Μην το ξεχνάς. Στο έχω ξαναπεί. Όσο γλυκό και ήρεμο είναι αυτό το χρώμα, κρύβει μια ευαισθησία αλλά και μια δύναμη που συνέχεια προκαλεί εκπλήξεις.  

Γλυκό, δυνατό, κλασσικό και αγαπημένο λοιπόν. Αυτό το τραγούδι είναι το πιο ρεαλιστικό κομμάτι που αναφέρεται σε ζευγάρια. Είναι από αυτά που τα ακούς, σκέφτεσαι τον εαυτό σου μέσα σε αυτό το κομμάτι και γελάς. Σου αφήνει την πιο ωραία γεύση.  Ρούχα μαζί που πλύθηκαν και έχουνε γίνει ΡΟΖ. Enjoy.

Και αφού ξεκινήσαμε με ελληνικά, θα συνεχίσουμε με ίδια γλώσσα και ίδιο στυλ. Ακολουθεί κομματάρα για να ταξιδέψουμε μακριά. Εγώ μέχρι το Παρίσι. Εκεί θέλω. Να διακτινιστώ και να κάνω τις ίδιες βόλτες που έκανα τότε, να πάω στα ίδια μπαράκια που πήγαινα τότε, να περπατήσω στα ίδια πεζοδρόμια που αφήναμε το αποτύπωμά μας και περνάγαμε καλά. Μα πόσο μου λείπει. Να σου πω κάτι περίεργο; Όσο ήμουν εκεί είχα πιάσει πολλές φορές τον εαυτό μου να ακούει τέτοια μουσική. Και μερικά από τα κομμάτια που άκουγα συνέχεια είναι τα παρακάτω.

Αναμνήσεις μένουν οι ωραίες στιγμές. 



Βέβαια επειδή η σκέψη μου είναι συνέχεια εκεί έρχομαι να πω αυτό που τις περισσότερες φορές μου λένε οι φίλοι μου όταν πάμε μαζί ταξιδάκια. Ξύπνα, φτάσαμε.

Πάντα μου άρεσαν οι αφιερώσεις. Μπορεί να το παίζω κομάντο τις περισσότερες ώρες της μέρας, όμως μια αφιέρωση μπορεί να με κάνει χώμα. Ε να βρε παιδί μου με αγγίζει αυτό εννοώ. Αλλά μετά από λίγο γίνομαι πάλι κομάντο, μη μασάς. Χα! Δεν είμαι αυτός που θες. Η μήπως είμαι; Και γιατί να θέλουμε αυτούς που δεν θέλουν οι άλλοι για μας που εμείς όμως θέλουμε να θέλουμε που μπορεί να μη θέλει ο άλλος να θέλουμε. Κατάλαβες; Ούτε εγώ. Αλλά πιάσαμε το νόημα! Τι μας μένει όμως; Το ρήμα "θέλω". Αυτό πρέπει να κάνουμε. Να κρατάμε όσα θέλουμε γιατί ζούμε τα καλύτερα μας χρόνιααααα και έρχονται και Χριστούγεννα και πάρτυ και βόλτες και χαμόγελα και ωραίες στιγμές και όλα. Ας ακούσουμε αυτό το κομμάτι δυνατά. 
Λύσσαξες δεν είμαι και δεν είμαι. Είσαι σου λέω.





 

Ταξίδεψε το εγώ σου μετά να ηρεμήσεις. Γιατί ξέρεις κάτι; Η ευτυχία είναι αυτό που περιμένουμε να έρθει.

Βέβαια αυτά είναι μερικά από όλα τα ελληνικά που μας ταξιδεύουν στους κόσμους μας. Δεν τα βάζω όλα γιατί δεν θα τελειώσουμε ποτέ. Και έτσι δυναμικά αγαπητέ ακροατή – αναγνώστη αλλάζουμε ρεπερτόριο και πάμε να εξασκήσουμε λιγάκι την Αγγλική γλώσσα. Επειδή έπεσες λίγο ψυχολογικά, είμαι έτοιμη να σε ξυπνήσω και να σε ανεβάσω με δύο κομμάτια που μου φτιάχνουν τη διάθεση. 

Θα ξεκινήσω με Kanye West Homecoming το οποίο λατρεύω. Και αυτό το άκουγα συνέχεια στο Παρίσι. Θυμάμαι άπειρες φορές να έχουμε μαζευτεί σπίτι μου με τα παιδιά και να κάνουμε καραγκιοζιλίκια με αυτό το κομμάτι. Ααααααχ θα μελαγχολήσω πάλι και δεν το θέλω. Πάαααααμε να ανέβουμε.




Ακολουθεί κομμάτι ιδίου τύπου. Τhe city can’t hold us.  Obviously έχω να προσθέσω.  Και με αυτό το κομμάτι δεν γίνεται να μη σταματάς να χορεύεις. Σε τρελαίνει.  Tonight is the night. We’ll fight till it’s over που λέει και το άσμα.

Πήγαινα στο κέντρο για καφέ. Μπαίνω στο μετρό. Στην επόμενη στάση μπήκαν 2 αγοράκια. Με το ζόρι 18 χρονών. Πρώτο έτος στο πανεπιστήμιο. Τα γλυκούλια! Έκατσαν δίπλα μου. Είχα ξεχάσει τα ακουστικά μου οπότε αναγκαστικά άκουγα τι έλεγαν. Απ’ότι κατάλαβα έλεγαν για μια άσκηση που τους είχε στείλει ο καθηγητής. Κάποια στιγμή λέει ο ένας ότι έχει πολύ όρεξη να τη λύσει αλλά δεν ξέρει πώς να το κάνει και αν μπορεί να το κάνει. Και εκεί σκάει ατάκα από τον άλλον. Του λέει: Φίλε (δεν είπε φίλε είπε μια άλλη λέξη που ντρέπομαι να την πω. Είναι κακή λέξη και την ακούμε συνέχεια. Ναι ναι αυτή). Όλα είναι στο μυαλό μας. Αρκεί να το πιστέψεις. Το παίρνεις απόφαση και κερδίζεις. Τόσο απλά. Αν δεν το πιστέψεις εσύ πως θα το κάνεις;

Ε και κάπου εκεί είχα μείνει. Είδες; Αυτοπεποίθηση φίλοι μoυ είναι το σημαντικότερο πράγμα! Μπράβο στο παιδί πάντως.

Και τώρα που είπα παιδί, έχεις σκεφτεί τι τραγούδια θα έχουν να ακούνε τα παιδιά μετα από λίγα χρόνια να τους θυμίζουν την παιδική τους ηλικία; Τι, θα ακούνε Justin Bieber;  Τώρα έγινε και rapper. Δες εδώ. Yo.

Ή μήπως Miley Cirus; Το συγκεκριμένο της τραγούδι βέβαια μου αρέσει αρκετά έως πάρα πολύ θα έλεγα. Μεταξύ μας όμως. 

Εμείς είχαμε τα καλύτερα τραγούδια. Έχω επιλέξει να σου βάλω μερικά από αυτά που μου θυμίζουν πολύ σχολείο, εκτός από Eminem. Γιατί αν ξεκινήσω με Eminem δεν θα σταματήσω ποτέ! Κάτι από Blink 182, Sum 41, Killers και πολλά πολλά ακόμα.

Σε ένα από τα επεισόδια είχα πει ότι πολλές φορές είχαμε σκεφτεί πως θα ήταν εάν θα διαβάζαμε τη σκέψη του άλλου. Και αν τρέξουμε πίσω στα θρανία , ακούγαμε Killers και αναρωτιόμασταν τι σκέφτονται οι καθηγητές όταν λένε αυτά που λένε και αργότερα τι έχουν στο κεφάλι τους όταν κόβουν τους φοιτητές με 4. Δεν θα μάθουμε ποτέ για αυτό προς στιγμήν ας απολαύσουμε Killers στο μαγικό κομμάτι που έπεται. Can you read my mind? Cause I don't shine if you don't shine.

Και θα συνεχίσουμε στο ίδιο μοτίβο και θέλω να ακούσεις με πολύ αγάπη το επόμενο. Mr Brightside. Έλα τώρα παραδέξου το. Κομματάρα.  «But she's touching his chest now
He takes off her dress now. Let me go» . 

Εδώ είμαι και με το επόμενο κομμάτι θέλω να πω σε όλους ότι είμαστε τέλειοι για έναν και σημαντικό λόγο.  Είμαστε μοναδικοί. Ο καθένας από εμάς είναι μοναδικό κομμάτι και πρέπει να το εκτιμάμε. Δεν πρέπει να προσπαθούμε να γινόμαστε αυτό που μας λένε οι άλλοι να γίνουμε. Μη γίνεσαι κομμάτια και μην προσπαθείς να είσαι συνέχεια τέλειος. Οι άλλοι αγαπάνε σε μας τις ατέλειές μας. Και αυτό είναι το γοητευτικό.  Άκουσε τους στίχους που έρχονται και άνοιξε τα φτερά σου να δείξεις τη λάμψη σου. 

Και αφού καταλάβεις όλα όσα είπα παραπάνω σπάσε το κορμί σου με Blink 182. Κάντο μη φοβάσαι. Θα σου πάρω άλλο.  Πόσος έρωτας για αυτό το συγκρότημα και πόσο sexy είναι όλοι τους;  Δυσκολεύομαι να ξεχωρίσω κάποιο τραγούδι συγκεκριμένα. Τα αγαπώ όλα. Λιώναμε ώρες ατελείωτες ακούγοντας στο cd player τα τραγούδια μας. Στο σχολείο, στο δρόμο , στην κατασκήνωση. Τελείως σχολικά χρόνια. Πρόσφατα δηλαδή. Γκούχου.

Λίγο απ’όλα. Για να μη σε αφήσω παραπονεμένο.

Και κάπως έτσι ξεκινάμε την δεύτερο γύρο του ταξιδιού μας.  Δεν ξέρω για σένα αλλά εμένα πλέον έχει γίνει η συνήθεια που έγινε λατρεία. Να γυρίσω να γράψω για το “LA VIE EN… ροζ”. Να μοιραστώ μαζί σου από το πιο απλό μέχρι το πιο σημαντικό. Και φυσικά ότι βλακεία μου έρχεται θέλω να στην πω. Έτσι είναι αυτά.

Επιτέλους έρχονται οι μέρες που θα ξεκουραστώ και θα γίνει χαμός. Πόσο τέλεια;! Και αν έχεις απορία, ναι έστειλα γράμμα στον Άγιο Βασίλη. Και συ πρέπει. Άντε ακόμα κάθεσαι;

Το τελευταίο τραγούδι για σήμερα είναι κομματάρα, το ανακάλυψα πρόσφατα και έχει τη μαγική ικανότητα να συνδυάζει όλα τα συναισθήματα μαζί. Ένας εκρηκτικός συνδυασμός που δεν σε αφήνει σε ησυχία. Το ακούς και χάνεσαι. Έτσι απλά.

Επειδή είμαι κι εγώ ανήσυχο πνεύμα, σε φιλώ στη μούρη, με μεγάλο φιλί για καληνύχτα και άλλο ένα μεγαλύτερο για καλημέρα!

“LA VIE EN..ροζ” S02 μόλις ξεκίνησε. Το νου σου.

P.S 1: 22:22 Make a wish

P.S 2: Κρύο, βόλτα και μουσική. Και πάλι βόλτα. 

P.S 3: Think Pink  

Oli

xxx