"OLINA..licious: La vie en...ροζ": S01E03+ 04: "ONCE UPON A TIME.. I said Never stop Dreaming"

Πρωί, πολύ πρωί. Παίρνω τον καφέ μου, το φούξια τηλέφωνο-hands free μου και προχωράω. Χωρίς καφέ δεν λειτουργώ. Είναι αυτό που λέει και το άσμα (ασμάτων), λίγο αντίστροφα βέβαια: Χωρίς εσένα μπορώ, χωρίς καφέ όχι. Και εκεί που έλεγα ότι πάμε καλά, τσούυυυπ γύρισε ο κόσμος ανάποδα (που όπως πάντα κάνει με τόσο τέχνη). Εργασίες, εργασία και χαρά, κακός χαμός.. όμως επιστρέψαμε δριμύτεροι.

Introduction to destruction vol.3

Soundrack for double E02 + E03:

Ακούγοντας αυτήν την κομματάρα και πίνοντας τον οχταπλό espresso μου λοιπόν είμαι έτοιμη για double epissode - παρτάρα στον ροζ κόσμο μου.

Και εκεί που προχωράω λοιπόν στις 9 το πρωί με 2 ζευγάρια γυαλιά για να μπορέσω να επιβιώσω, βλέπω μπροστά μου λεοπάρ κολάν, 20ποντο ασορτί λεοπάρ διαφανές ουρανοξύστη-τακούνι, τζιν ζώνη σε θέση φούστας, παλτό πράσινο φλούο και μαλλί βαμμένο αυγουλέ ξεθωριασμένο με άσπρη ρίζα. Σκάλωσα. Εκεί είναι το σημείο που κρατάς την ψυχραιμία σου και αφου λες δυνατά ΑΣΕ ΜΑΣ ΚΟΥΚΛΙΤΣΑ ΜΟΥ, καλωσορίζεις το φετινό καρναβάλι. Τσιρκολίκι κανονικό λοιπόν. Welcome!

Αφού δεν ήρθε τελικά το τέλος του κόσμου στις 12-12-12 έχουμε ελπίδες φίλοι μου. Και τώρα που είπα φίλοι μου θέλω να πω δημοσίως πως λατρεύω τους φίλους μου! ΣΑΣ ΑΓΑΠΑΩΩΩ! (ξέρουν πολύ καλά ποιοι είναι αυτοί J )

Πρέπει να ξέρετε ένα πράγμα. Οι φίλοι στη ζωή μας είναι η οικογένεια που επιλέγουμε να έχουμε. Είναι αυτοί που μας κρατάνε το χέρι όταν μετά τις 12 θέλουμε να πατήσουμε αυτό το διαβολεμένο πράσινο κουμπάκι κάτω δεξιά στο κινητάκι μας (χιτλεροσίς!) , είναι αυτοί που όταν μας τσιμπάει μέλισσα ουρλιάζουμε το όνομά τους λές και είναι ο Μιτς Μπιουκάνον (βουδάκοοο), είναι αυτοί που θα κλάψουμε, θα γελάσουμε (παιχτουρίτσα μουυυ), θα τσακωθούμε, θα πάμε εκδρομές, θα μεγαλώσουμε μαζί και θα γράψουμε την ιστορία μας. Φιλία είναι όταν πήγα στο σχολείο μου πρώτη δημοτικού και έπιασα από το χέρι ένα κοριτσάκι που φοράγαμε ίδιο φουστανάκι και τώρα μετά από 18 ολόκληρα χρόνια εξακολουθούμε να τα κάνουμε όλα ίδια. Νίνι μου σ’αγαπώ!!!

Η φιλία είναι ιερό πράγμα. Θα γνωρίσετε πολύ κόσμο στη ζωή σας. Κόσμο που θα πει πως είναι φίλοι σας. Στην πραγματικότητα όμως μπορεί να σας φερθούν τόσο άσχημα και ψεύτικα που κάποια στιγμή θα καταλάβετε πως πρέπει να επιλέγετε αυτούς που θα λέτε πως είναι φίλοι σας. Η φιλία είναι πλούτος και είμαι πολύ πλούσια γιατί έχω αρκετούς. Οι έρωτες έρχονται παρέρχονται. Οι φιλίες έρχονται και μένουν.

Αλλάζω θέμα και σας πάω αλλού. Μακριά. Πολύ μακριά. Στην αρρώστια. Είναι τόσο άσχημο να έχεις αυτό το αναθεματισμένο 38.5 και να μην πέφτει με τίποτα. Με τίποτα όμως. Να κλαις σα μωρό και να μην μπορείς να κάνεις τίποτα. Να είναι 3 το βράδυ, να μην μπορώ να κοιμηθώ από τις κρυάδες και να ξυπνάω με κλάματα τη μανούλα μου. Να δουλεύεις, να χορεύεις, να χτυπιέσαι τόσες ώρες και φυσικά όλα αυτά με πυρετό. Φάρμακα, αντιβιώσεις, αντιπυρετικά, το πιεσόμετρο αγκαλιά γιατί έχουμε και την φίλη μας την υπόταση (πανταχού παρούσα), γκρίνια, κλάματα. Γι αυτό σας λέω μακριά! Μακριά μας και να φύγει να πάει αλλού. Όμως να σας πω κάτι; Όταν πας για μάθημα και αυτό που αντικρίζεις είναι τον αγαπημένο σου μαθητή να σου προσφέρει φούξια λουλούδια , τα ξεχνάς όλα! Και τον πυρετό και τις ώρες που έπονται και την κούραση και τον πόνο και όλα! Τόσο όμορφο και τόσο γλυκό!

Πέσε κακέ πυρετέεεεεε :(

Και εκεί που πήγαινα το σκύλο μου βόλτα (ΖΑΝΙΚΑΚΟ ΜΟΥ Σ’ΑΓΑΠΩΩΩ. Ναι είσαι σταρ και εδώ….χιχιχιχιχι), μου ήρθε αναλαμπή και αποφάσισα ότι από εδώ και πέρα δεν θα ξαναστεναχωρηθώ για τίποτα.

Μια ζωή την έχουμε και πρέπει να τη ζούμε στο full με πολύ αισιοδοξία, πολλά χρώματα (στη δική μου περίπτωση πολύ ροζ!) και πολλά πολλά πολλάααα χαμόγελα. Ακούτεεεε; Μπορώ να το ξαναπώ αν δεν το κατάλαβες. Ναι σε σένα μιλάω που έχεις sad face. Δεν πρέπει. Χάνουμε άσκοπα το χρόνο μας. πρέπει μόνο να χαμογελάμε. Μας κάνει πιο όμορφους και μας δίνει ζωή. Τ’ακούυυς? Yes Boss να λες. Ευχαριστώ.

Και έτσι όπως πήγαινα βλέπω αυτό.