S01E08: "ONCE UPON A TIME...I wish I was invisible"

Είναι Κυριακή μεσημέρι, κάνει κρύο και εγώ μπροστά από τον υπολογιστή σου γράφω το επόμενο επεισόδιο ακούγοντας Mumford and Sons.  Αν δεν τους ξέρεις άκου το soundtrack του επεισοδίου και θα κολλήσεις. 

Το soundtrack S01E08: 

Περπατάω στο δρόμο και ξαφνικά εκεί που δεν προσέχω τίποτα και κανέναν γιατί σκέφτομαι τα δικά μου, το μάτι μου πέφτει σε μια κοπέλα. Έκλαιγε πολύ. Δεν ξέρω γιατί αλλά σταμάτησα, την κοίταξα και ήθελα τόσο πολύ να της πω μια λέξη για να ηρεμήσει. Δεν θα με άκουγε αλλά αυτό ένιωθα.  Ήμουνα τόσο φορτισμένη κι εγώ που την ένιωθα πολύ. Κάθισα λίγο πιο κάτω και για τα επόμενα λεπτά σκεφτόμουνα. Είχα σκαλώσει!  

Κοίταγα γύρω μου και μου έφταιγαν όλα. Είναι και αυτές οι περίεργες μέρες που πάνε όλα κατά διαόλου. Ή τουλάχιστον έτσι φαίνεται στα μάτια σου. Πάντως εγώ θα έρθω και θα σου πω ότι είναι καλό να εξωτερικεύεις τα συναισθήματά σου και να δείχνεις αυτό που νιώθεις. Μπορεί  αυτό που νιώθεις να είναι απλά θέληση. ΤΟΛΜΗΣΕ ΤΟ. Θα νοιώσεις πολύ καλύτερα. Ίσως να ένιωθε και εκείνη καλύτερα αν το έκανες.

Δεν ξέρω γιατί το μοιράζομαι αλλά είναι κάποια πράγματα που τα βλέπεις, σου μένουν και περνάς ώρες με το να τα σκέφτεσαι.

Σβήνω, γράφω και ξανασβήνω.  Θέλω απλά να σου μιλήσω και δεν ξέρω τι να πω. Αλλά βρήκα! Εεεει σε βλέπω μη φεύγεις. 

Σε βλέπω!

Ξεκίνησα λίγο περίεργα σήμερα ε; Είναι όλα μαζί. Ήρθαν τα  πρώτα κρύα, οι πρώτοι ζεστοί καφέδες, τα πρώτα φουτεράκια που τόσο αγαπώ. Μου αρέσει αυτή η γλυκιά αλλαγή που όμως θέλεις αυτό το κάτι παραπάνω για να την ευχαριστηθείς.  Καλή παρέα. Βέβαια θα μου πεις με την καλή παρέα μοιράζεσαι και ευχαριστιέσαι το ίδιο και το καλοκαίρι. Εγώ όμως ίσως προτιμώ το κρύο λίγο παραπάνω γιατί είναι διαφορετικά τα συναισθήματα. Σπίτι, κρύο, ζεστός καφές, εκδρομές, παιχνίδια με φίλους, τζάκι. Όλα αυτά! 

Περίεργη εβδομάδα, περίεργα συναισθήματα, πολύ άγχος και όμως είμαι ακόμα εδώ που λέει και το άσμα. Είμαι ακόμα εδώ να σου υπενθυμίζω ότι τα μικρά πράγματα είναι αυτά που κάνουν τη διαφορά. Φτιάξε ένα ζεστό καφέ και αφιέρωσε ένα πρωί στον εαυτό σου. Κάνε έναν μικρό απολογισμό. Δες ποια πράγματα είναι αυτά που σε στεναχωρούν και βγάλτα από τη ζωή σου. Και αν δεν είναι πράγματα θα είναι πρόσωπα. Ναι και αυτά βγαίνουν εκτός. Ίσως με αυτά να νιώσεις μεγαλύτερη ανακούφιση από ότι με τα πράγματα. Όταν ένας κύκλος κλείνει δεν κάνεις τίποτα παραπάνω από το να προσπαθείς να τον επαναλαμβάνεις συνέχεια. Και τι γίνεται; Φαύλος κύκλος. Αντίθετα, ανοίγει ένας άλλος καλύτερος. Πολύ καλύτερος.

Αυτό που πρέπει να κάνεις είναι να αφήσεις τα καινούρια πρόσωπα και πράγματα να μπουν στο δικό σου καινούριο κύκλο. Να κάνεις το μεγάλο βήμα και να δώσεις ευκαιρίες στον εαυτό σου να χαμογελά και να αρχίσει να λέει: «Μωρέ λες;;;» Ναι λέω. Είναι πολύ ωραίο το συναίσθημα της πεταλούδας. Τώρα θα μου πεις τι είναι αυτά που λέω. Θα σου απαντήσω ότι έτσι ονομάζω το «σύνδρομο» που σε κάνει να χαμογελάς όλη την ώρα σα χαζός, που δεν περνάνε οι ώρες για να βγείς για ποτό, χυμό, μπύρα, σινεμά, βόλτα , ταινία, παιχνίδια, γυμναστική, μπάσκετ και όοοοοτι περνάει από το μυαλό σου. Όπου και να είσαι.  

Μερικές φορές  μπαίνουμε σε μια διαδικασία από μόνοι μας που απλά δεν μας αξίζει. Και δεν μας αξίζει γιατί η ζωή μας είναι πολύ μικρή για ασχολούμαστε με πράγματα που απλά δεν μας κάνουν. Τώρα με βλέπεις που στα λέω κι εγώ έτσι άνετα αλλά μη νομίζεις. Έχω πληγωθεί και πληγώνομαι πολύ. Δυστυχώς είμαι ευαίσθητη.

Έχω πιάσει πολλές φορές τον εαυτό μου να λέει: «Μα γιατί;; Είναι άδικο.» Ναι είναι άδικο γιατί είναι κάτι στιγμές που νομίζεις ότι μπορείς να κάνεις τα πάντα σαν σούπερ ήρωας (βλέπω και πολλά παιδικά γαμώτο μου!)  αλλά σου κόβουν απότομα τα φτερά. Όμως πρέπει να το δεχτείς  και να σκεφτείς όλα όσα σου έγραψα επάνω.  

Πολλές φορές αναρωτιέμαι πόσο λεπτή είναι αυτή η κλωστή μεταξύ των ημερών που κλαις χωρίς λόγο, με αυτές που απλά το πρόσωπό σου κάνει ρυτίδες από το συνεχές χαμόγελο. Αυτό. Συνεχές χαμόγελο που μπορεί να το προκαλέσει από το πιο απλό πράγμα μέχρι το μεγαλύτερο. Ένα απλό μήνυμα, ένα βλέμμα, μια αγκαλιά. Ένα απλό μου λείπεις. 

Ουφ. Και όλα αυτά από μια κοπελίτσα που έκλαιγε.

Άντε και λίγο από τις κομματάρες των Mumford and Sons που σε ταξιδεύουν. Και πίστεψέ με θέλω τόσο πολύ να ταξιδέψω. (Το έχω άχτι φέτος!).  Και με ένα μαγικό τρόπο θέλω εκεί που θα ταξιδέψω να έχει συναυλία του Eminem και την επόμενη μέρα των  Mumford and Sons. Αυτά. Ζητάω πολλά; Δεν νομίζω!

Δεν θα μπορούσα να μην αναφερθώ και στην Παγκόσμια Ημέρα Ζώων που ήταν στις 4 Οκτωβρίου. Για μένα όποιος δεν αγαπά τα ζώα απλά δεν είναι άνθρωπος. Το έχω ξαναπεί και θα το λέω συνέχεια και συνέχεια για να με ακούσουν σε όοοοοοοολο τον κόσμο.

Αυτά για τώρα. Θα επιστρέψω σύντομα. Το νου σου. 

P.S 1 : 16:16 Make a wish!

P.S 2: Άι λαβ γιου. Και μην ξεχνάς να χαμογελάς. Φόρεσε το καλύτερο χαμόγελό σου και βγες στους δρόμους. 

P.S 3: Εεεεεει. Είσαι εκεί; Έρχεται και επόμενο επεισόδιο. πολύ σύντομα. Αυτό θα πω και θα σωπάσω. Σου στέλνω γλυκό φιλί. Think pink. 

Oli

xxx