"OLINA..licious: La vie en...ροζ": S01E11: "ONCE UPON A TIME...I had the eye of the tiger"

Ενδέκατο επεισόδιο; Το έντεκα το καλό που (δεν) λέμε; Αυτό ακριβώς. Για να δούμε. Λοιπόν θέλω να σου εξομολογηθώ κάτι. Είναι ωραίο να παρατηρείς τον κόσμο γύρω σου γιατί σου δίνονται ερεθίσματα που ο καθένας τα αξιοποιεί διαφορετικά. Εγώ θέλω να τα μοιράζομαι μαζί σου. Αυτό έκανα για ακόμη μια φορά. Και το θέμα μου; Η ένταση. Σε όλους τους τομείς.

Soundtrack S01E10: (Don't roar like a lion)

Και πάλι έξω. Τώρα όμως αλλάζει το τοπίο. Είχα βγάλει το σκύλο μου βόλτα. Ε τι να κάνω; Έχουμε και ένα πρόγραμμα βρε αδερφέ.

Απόγευμα, όχι δεν έβρεχε και όχι δεν έκανε κρύο. Σταμάτα τα γλυκανάλατα ακόμα δεν άρχισα. Περπατούσα λοιπόν, έλεγα γλυκόλογα στο σκύλο μου και έτσι όπως με πήγαινε βόλτα και δεν τον πήγαινα εγώ (χρόνια τώρα η ίδια ιστορία), περνάω δίπλα από ένα αυτοκίνητο. Όχι δεν είναι το θέμα μου το αυτοκίνητο. Εκτός του ότι φοβήθηκα και μου κόπηκε το αίμα γιατί δεν είχα δει καν ότι υπάρχει κόσμος μέσα και εγώ έλεγα το σκύλο μου κουραμπιεδάκι μου και κουραμπιεδάκι μου (ρεζίλι έγινα πάλι.), έπαθα σοκ γιατί ήταν ένα νέο ζευγάρι που ούρλιαζε σαν τρελό.

Και κάπως έτσι ξεκίνησαν όλα πάλι.

Γρήγορα σπίτι αφού το «κουραμπιεδάκι» τελείωσε τη βόλτα του, αρπάζω υπολογιστή και να ‘μαι πάλι εδώ δίπλα σου. Τόσο δίπλα σου αλλά τόσο μακριά σου. Πολύ ποιητικό ε;

Άργησα λίγο και αφού έψαχνα μία ώρα να βρω το φορτιστή του λάπτοπ και αφού είπα τη μαγική φράση «Μαμάαα που #@%#%$#$% έβαλες το @$%$%^^^%&^*&*&. Α οκ. Το βρήκα.»

Φιλία. Το σημαντικότερο αγαθό στη ζωή μας που όσο μεγαλώνουμε η αξία του γίνεται ανεκτίμητη. Οι φίλοι είναι η οικογένεια που επιλέγουμε να έχουμε. Σίγουρα λοιπόν θα έχουμε ζήσει στιγμές έντασης με τους φίλους μας κάποια στιγμή στη ζωή μας, είτε για ανούσια πράγματα είτε για λίγο σημαντικότερα που όμως στο τέλος καταντούν και αυτά ανούσια. Μην είσαι πεισματάρης και πάρε μια αγκαλιά το φίλο σου και με ένα συγγνώμη γύρισε σελίδα. Ξέρω ότι μερικές φορές μπορεί να είναι λίγο πιο πολύπλοκο από όσο ακούγεται. Όμως πρέπει να κάτσεις να συζητήσεις και να λύσετε ήρεμα τα προβλήματά σας. Ναι να τα λύσετε. Και μην ακούσω «Μα πώς, έτσι απλά;» Ναι έτσι απλά. Οι φίλοι είναι η περιουσία μας.

Και περνάω στο άλλο μεγάλο κεφάλαιο της ενοχλητικής πια έντασης που από εκεί άλλωστε πήρα αφορμή να σου γράψω. Στις σχέσεις.

Από πού να αρχίσω και από πού να τελειώσω. Μικρή ένταση. Ένταση. Μεγάλη ένταση. Πάρα πολύ μεγάλη ένταση. Τσακωμός. ΠΑΡΤΥ. ΠΑΡΤΑΡΑ.

Αρχικά ΔΕΝ ΠΡΕΠΕΙ να υπάρχουν τσακωμοί. Αλλά επειδή αυτό φαίνεται δύσκολο, περνάω στο επόμενο στάδιο που είναι τα είδη έντασης – τσακωμού (μπλιάξ). Υπάρχουν πολλά είδη. Από τους τσακωμούς ζήλειας (κσουυυτ) μέχρι τους τσακωμούς βλακείας όπως τους ονομάζω. Σε αυτήν την κατηγορία ανήκουν όλοι αυτοί τύπου όχι θα δούμε αυτήν την ταινία όχι αυτήν και στο τέλος καταλήγει ο ένας κλεισμένος στο μπάνιο και ο άλλος στο δωμάτιο να ουρλιάζει και να σπάει ότι βρει μπροστά του. Γιατί; Όχι. Μακριά από εμάς. Αυτά είναι που χαλάνε μια σχέση. Και επιτέλους βάλε λίγο πέρα τον εγωισμό σου και τη ζήλεια σου που είναι αρρώστια. Μακριά από εμάς η ζήλεια. Δεν θα πάθει τίποτα αν μείνει για λίγο στην απομόνωση. Θέλεις ή δεν θέλεις; Θέλεις.

Πρόσφατα (πριν κάτι ώρες δηλαδή) είδα κάτι που μου άρεσε πολύ. Έλεγε: «Δώσε μου το κινητό σου να μου στείλω μήνυμα σε παρακαλώ». Σήκωσε το ρημάδι και κάνε μια κίνηση. Λες και άμα στείλεις μήνυμα θα χαλάσει ο κόσμος. Όχι δεν χαλάει ο κόσμος. Ίσα ίσα φτιάχνει. Βέβαια στη συγκεκριμένη περίπτωση έτσι όπως τα είδα τα παιδιά, όχι μήνυμα αλλά ούτε γράμμα δεν θα έγραφε μετά ο ένας στον άλλο αλλά οκ. Τι να πω.

Επίσης κάτι άλλο πολύ πολύ σημαντικό. ΜΗΝ ΜΙΛΑΣ ΑΣΧΗΜΑ. (Εκείνοι βριζόντουσαν πολύ). Ποτέ Ποτέ Ποτέ.

Πάρε να φας σουβλάκι (με μπόλικο πιπέρι) τη στιγμή που θες να πεις κάτι κακό. Αλλά μην το πεις. Βάλε φωτιά σε ότι σε καίει σε ότι σου τρώει την ψυχή.

Κρύψ’ το βαθιά μέσα σου εκεί που μένουν οι κακοί. Έτσι λέω εγώ. Οι κακές σκέψεις, οι κακές λέξεις, οι κακές στιγμές. Και κάθε τόσο κάνε και ένα άδειασμα του «κακού σπιτιού» για να μη σου πιάνει και χώρο στο σκληρό. Πώς;

Σου έχω τη λύση. (Και για αυτό).

Τι πρέπει να κάνεις για να κάνεις τα νεύρα σου να φύγουν μακριά:

1.       Μέτρα μέχρι το 10 και αντίστροφα και θα νοιώσεις καλύτερα.

2.       Άλλαξε τρόπο σκέψης εκείνη τη στιγμή που πας να εκραγείς.

3.       Άρπαξέ την και φίλησέ την.

4.       Αγκάλιασε την.

5.       Πες της το πιο γλυκό πράγμα που έχεις. Χάιδεψε της τα μαλλιά.

6.       Πες της αυτό που θέλει (και θέλεις ) να ακούσει.

7.       Αν πάλι τίποτα από όλα δεν πιάνει τότε πάρε ένα σάκο του μποξ και ξεκίνα.

Αυτά.

Είναι τόσα πολλά αυτά που θέλεις να είσαι όμως ένα είναι το σημαντικότερο. ΝΑ ΕΙΣΑΙ Ο ΕΑΥΤΟΣ ΣΟΥ. Και αυτό είναι που θα κερδίσει το έτερον ήμισυ.

Ρε παιδί μου άκου να δεις πως έχουν τα πράγματα. Δεν είμαι γλυκούλα. Μου αρέσει η ένταση. Αλλά με μέτρο. Γιατί άμα δω κανένα αρκουδάκι θα στο φέρω στο κεφάλι. Αλλά από την άλλη θέλω ηρεμία. Δεν θέλω να μου μιλάς αλλά μίλα μου. Θέλω να πάω λίγο μέσα. Άσε με να ηρεμήσω και θα έρθω μόνη μου. Μην έρθεις αλλά έλα. Θέλω να ξέρω ότι είσαι μαζί μου αλλά μακριά μου. Να ξέρω ότι υπάρχεις.

Γενικά ο (μικρός πλην τίμιος) τσακωμός γίνεται απλά για να γίνει. Ένα διάλειμμα από τη βαρετή καθημερινότητα. Απλά για να υπενθυμίσει ο ένας στον άλλον ότι υπάρχει και τον θέλει. Αυτό και μόνο αυτό.

Κατάλαβες;

Εγώ πάντως όχι.

Ποτέ δεν θα καταλάβω γιατί υπάρχουν αυτά τα ανούσια λεπτά που πρέπει να μαλώνεις. Δεν μου αρέσει να μαλώνω. Ε αυτό το ακαταλαβίστικο πράγμα είναι οι τσακωμοί. Όλοι ξέρουν ότι δεν πρέπει να γίνονται και όλο σηκώνω τηλέφωνα το βράδυ και ακούω τη μια φίλη μου να κλαίει για αυτό, την άλλη για το άλλο κλπ κλπ. Βαρέθηκα.

Πφφφ.

Βασανιζόμαστε άδικα.

Ντάξει να υπάρχει λίγη ένταση αλλά όχι αυτό το πράγμα. Βέβαια την ίδια μέρα μετά από λίγη ώρα ξαναπέρασα από το σημείο να δω αν το αυτοκίνητο είναι ακόμα εκεί. Ξέρεις αν του λείπει κάποιο τζάμι, κάποιο κάθισμα, κάποιος καθρέφτης. Άφαντο. Ας ελπίσουμε ότι ο καυγάς τους που έγινε και αφορμή για ολόκληρο επεισόδιο έληξε ήρεμα. Εγώ πάντως τις συμβουλές μου τις έδωσα.

Για εντάσεις μιλούσαμε και για κλείσιμο τι άλλο θα μπορούσα να σου έχω; Τον γκουρού της ηρεμίας. Την αγγελική φωνή που συντροφεύει κάθε στιγμή της ημέρας μου. Ακόμα να τον βρεις; Ναι Eminem. Αυτό το όνομα το λέω και με έχει κυριέψει χρόνια τώρα. Από όταν ήμουνα πολύ μικρή. Γιατί και τώρα μικρή είμαι. Είπες κάτι;;;;; Οκ. Είπα μήπως.

Και συνεχίζω. Στις 5/11 είναι η μεγάλη μέρα. Ναι. Θα βάλω τα καλά μου και θα βγω. Καινούριο album. Γι αυτό λοιπόν σου παρουσιάζω ένα άλλο καινούριο τραγούδι από τα καινούρια του. Rap God. Γιατί είναι ο ένας και μοναδικός θεός της καρδιάς μας. Το βέλος που διασχίζει τις καρδιές μας. Να πω κι άλλα;

Πότε θα έρθει αυτή η στιγμή της καριέρας μου που θα κάθεται απέναντί μου για αποκλειστική συνέντευξη. Θέλω να ξέρεις ότι έχω ετοιμάσει από τώρα τι θα του πω. Θα μάθεις όταν είναι η ώρα. Γιατί θα έρθει η ώρα κάποια στιγμή. Που θα πάει.

Και να θυμάσαι. Τίποτα λιγότερο από τα πάντα.