"OLINA..licious: La vie en...ροζ": S01E07: "ONCE UPON A TIME...when September said hello"

Σεπτέμβρης. Νέα σχολική χρονιά, νέο ακαδημαϊκό έτος στα πανεπιστήμια, νέοι φοιτητές. Κάθε χρόνο τα ίδια συναισθήματα. Γιατί να μην είμαι και εγώ στην ουρά για τις εγγραφές ή γιατί να μην είμαι στο προαύλιο του σχολείου ενθουσιασμένη κοιτώντας δεξιά και αριστερά ψάχνοντας στο πλήθος … Περνάνε τα χρόνια. Αλλά όχι. Το αεροπλάνο των αναμνήσεων είναι πάντα διαθέσιμο για σένα σε όποιο αεροδρόμιο και αν βρεθείς... ΔΕΝ ΘΑ ΜΑΣ ΠΑΡΕΙ ΑΠΟ ΚΑΤΩ! ΔΕΝ ΜΕΓΑΛΩΝΩ.-

Άρα ξεκινάμε με αυτό το κομμάτι λοιπόν!

Παρόλα αυτά το soundtrack του S01E07 δεν θα μπορούσε να είναι άλλο από το καινούριο τραγούδι του άντρα μου. Ναι. Κρατάει χρόνια αυτή η κολώνια. Αααααααααααχ

Για πότε τελείωσε το καλοκαίρι δεν το κατάλαβα. Μπάνια, 40 βαθμοί -λιώνει το κορμί – πήγαμε παραλία και τα συναφή. Νομίζω ήταν το πρώτο καλοκαίρι που είδα την Αθήνα τόσο γεμάτη. Βέβαια το καλύτερο θα ήταν να είχα πάει μαγευτικό 3ήμερο στην εξωτική Πάρο.. αλλά… αλλά.

Και εκεί που ξεκίνησε δυναμικά το χάος του Σεπτέμβρη εγώ θα σε ταξιδέψω πίσω στον καυτό Αύγουστο. 23 μέρες στο Σούνιο. Παιδιά, χαμός, γέλια, ιστορίες, νίκες, ιστορικές βραδιές και άλλα πολλά στην κατασκήνωση που κάθε χρόνο ζούμε μοναδικές στιγμές. Κοινοτάρχισσα στα μεγάλα κορίτσια φέτος και έφυγα με τις καλύτερες αναμνήσεις ακόμα μια χρονιά. Ζεις καταστάσεις που δεν μπορείς να φανταστείς. Έντονες συγκινήσεις και χαρές σε κάνουν να μην μετανιώνεις λεπτό που περνάς εκεί τον Αύγουστο και όχι σε παραλία πασαλειμμένος με λάδι, βγάζοντας φωτογραφίες με σουφρωμένα χείλη και κρατώντας κοκτέιλ.

(Πάντως φτιάχνω τα καλύτερα πυργάκια δεν μπορείς να πεις..εεεε;)

Και φεύγοντας από εκεί θα σε πάω κάπου αλλού. Στο δάγκωμα της γάτας που σου έλεγα στο προηγούμενο ποστ; Αν δεν το έχεις διαβάσει σου δίνω 3 λεπτά να το κάνεις.

Και συνεχίζουμε με μουσικό διάλειμμα για να περάσουν τα 3 λεπτά και να διαβάσεις το προηγούμενο επεισόδιο.

Και αφού πέρασαν τα 3 λεπτά και το διάβασες συνεχίζω. Η ιστορία με το γατί δεν έχει τελειωμό. Ακόμα δεμένο το χέρι μου. Ναι καλά άκουσες. Τενοντίτιδα από το δάγκωμα. Αλλά αντέχω.. πονάνε ορέ τα παλικάρια; Ναι πονάνε. Αλλά θα περάσει. Θα κάνω 1,2,3 τατουαζάκια και τσούυυπ μαγικά θα χαθεί ο πόνος. Όσα και να κάνω δεν μου φτάνουν. Απλά δεν μου φτάνουν. Κάθε φορά χαίρομαι όπως όταν τα παιδάκια ανοίγουν τα παιχνίδια τους. Ακριβώς αυτό.

Και τώρα που είπα παιχνίδια έχω να σου προτείνω ένα εναλλακτικό τρόπο διασκέδασης. ΠΑΙΧΝΙΔΙΑ! Ναι καλά άκουσες και ναι είναι αυτό που νομίζεις. Αντί να βγαίνεις συνέχεια για ποτό, που εντάξει θα βγεις 1,2,3 φορές, μπορείς να μαζευτείς με τους φίλους σου σε ένα σπίτι και να σε ακούσει όοοολη η γειτονιά από τις φωνές που θα προσπαθείς να πείσεις τους υπόλοιπους ότι εσύ κέρδισες. Εγώ τουλάχιστον έτσι κάνω. Το ζω. Αυτός είναι και ο σκοπός άλλωστε. Εγώ περνάω πολύ καλά όταν παίζουμε παιχνίδια! Αυτοί που είναι στην αντίθετη ομάδα δεν ξέρω αλλά ευελπιστώ το ίδιο καλά με εμένα. Χιλιάδες παιχνίδια και χιλιάδες τρόποι για να τα εξελίξεις και να βγάλεις και δικές σου εκδοχές ή ακόμα καλύτερα καινούρια παιχνίδια. Αν με ρώταγες ποιο είναι το αγαπημένο μου, δεν ξέρω ποιο να σου απαντήσω γιατί προσαρμόζομαι και μπαίνω στο πετσί του ρόλου σε ότι και αν παίζουμε. Από παλέρμο, monopoly, πες βρες και πολλά πολλά άλλα!

Προχτές εκεί που έκανα βόλτα με μια πολύ πολύ πολύ αγαπημένη μου και καλή μου φίλη, είδα αυτό και έχω να σου πω ότι χάρηκα πάρα πολύ που υπάρχουν ακόμα παιδιά που παίζουν τέτοια παιχνίδια και όχι με οθόνες.

Και εδώ είμαι μετά τη νίκη στο ιστορικό παιχνίδι της κατασκήνωσης το «Μπάχαλο» μπροστά από το μπαχαλόχαρτο που αναγράφει το νικητή. Όπου και εκεί δεν θα ηρεμούσα εάν δεν νικούσαμε. Το έχω μέσα μου σου λέω.

Αποφάσισα λοιπόν να κάνω κάτι καινούριο. Μπορούμε να παίζουμε και μαζί ναιιι άκου. Αν θες να μου πεις οτιδήποτε ή να μου προτείνεις θέμα για το επόμενο ποστ ή να μου πεις τη γνώμη σου για κάτι κάνε κόμμεντ ή στείλε μου μέιλ στο olina_eminem@hotmail.com . Θα περνάμε τέλεια εδώ στο υπόσχομαι.

Kαι πριν σε αφήσω θέλω να σου πω πως όταν σε παίρνει από κάτω να πηγαίνεις σε ένα όμορφο μέρος όπως αυτό, να σκέφτεσαι και να βλέπεις πόσο ωραία πράγματα υπάρχουν να κάνεις με τους φίλους σου και αμέσως θα σηκώσεις το κεφάλι ψηλά και θα χαμογελάσεις. Στο υπόσχομαι! Δοκίμασέ το, πιάνει..