S01E16: "ONCE UPON A TIME...my x-mas call has been diverted. Please hold"

Πάντα υπάρχει χρόνος για να σου γράψω. Μπορεί να μην ξέρω τι, να μην έχω αποφασίσει ποιο από όσα μου συμβαίνουν να σου πω, να μην έχω προλάβει να βάλω τη σκέψη μου σε μια σειρά όμως ξέρω πως όλα είναι θέμα χρόνου. Ανοίγω υπολογιστή και όλα είναι πιο όμορφα. Όλα είναι πιο εύκολα. Ένα κουμπί και είμαι δίπλα σου. Τόσο απλά!

Για μένα τα Χριστούγεννα ξεκινούν επίσημα  επίσημα όταν θα ακούσω στο ραδιόφωνο το «Last Christmas».  Δεν θα σου πω ψέματα. Δεν το έχω ακούσει ακόμα. Μπορεί να έχω ακούσει Sinatra μαζί με όλα τα άλλα τα Χριστουγεννιάτικα, αλλά αυτό όχι ακόμα. Όπου να ναι και αυτό λοιπόν. Έρχεται.

Κομματάρα το soundtrack του επεισοδίου.

Και ένα τραγουδάκι ακόμα για να ανέβουμε λίγο (και να πάμε πίσω στα 15 μας. Πριν 3 χρόνια δηλαδή. Γκούχου) . “Αnd we gonna let it burn”

Να μη στα πολυλογώ, τελείωσα τη δουλειά και έτσι όπως γυρνούσα σπίτι και άκουσα Sinatra όπως σου είπα πριν, αποφάσισα ότι θέλω να πάω βόλτα στη στολισμένη Αθήνα. Αναστροφή λοιπόν και φύγαμε για κέντρο. Δυνατά μουσικούλα, ανοιχτό το παράθυρο στο μισό χιλιοστό για να μπαίνει ίσα ίσα αυτή η δροσούλα (κρύοοοοοο) για  να νιώθεις την εποχή και φύγαμε για βόλτα στο κέντρο. Βασικά λίγο παραπάνω από μισό χιλιοστό γιατί στο μισό χιλιοστό ακούς τον αέρα να τσιρίζει στο αυτί σου οπότε δεν περνάς και πολύ καλά.

Μου αρέσουν πολύ οι βόλτες με το αυτοκίνητο. Με χαλαρώνουν απίστευτα. Και πόσο μάλλον μετά από τόσες ώρες δουλειάς.

Όμορφα χρώματα, όμορφα λαμπάκια, όμορφα δεντράκια και όλα είναι ροζ.  Ναι ροζ ώχουυυυυυυ. Δεν θα κατέβω από το ροζ συννεφάκι μου. Έχω κατέβει και δεν μου άρεσε. Οι άνθρωποι είναι περίεργοι. Μου αρέσει πιο πολύ εδώ πάνω.  Η απόλυτη ξεγνοιασιά.

Πήγαινα, πήγαινα λοιπόν και παρατηρούσα. Τον κόσμο, τα αυτοκίνητα, την κίνηση. Ο κόσμος πολύ διαφορετικός. Παρέες κοριτσιών να χασκογελούν και να γκρινιάζουν ότι κρυώνουν. Άντρες αμίλητοι. Άντρες, γυναίκες στους δρόμους.  Άλλοι  γυρνούσαν από δουλειά και έβλεπες την κούραση στο πρόσωπό τους. Καταλάβαινες ότι είναι έτοιμοι να εκραγούν με το παραμικρό που θα τους πεις. Άλλοι πάλι ντυμένοι στην τρίχα έβγαιναν για dolce vita. (Άσχετο αλλά τώρα που το θυμήθηκα το dolce vita ήταν το ωραιότερο ελληνικό σήριαλ. Είπα άσχετο.) Τόσο ίδιοι όλοι μα τόσο διαφορετικοί.

Αυτή η βόλτα ήταν ότι έπρεπε. Με ξεκούρασε, με χαλάρωσε και έτσι απλά γύρισα σπίτι και όλα ήταν πιο όμορφα!

Δεν τρώω γλυκά. Ναι και όμως. Μπορεί λοιπόν να μην τρώω γλυκά, αλλά επειδή η καλή νοικοκυρά είναι δούλα και κυρά, έφτιαξα μελομακάρονα. Με τα χεράκια μου. Βέεεβαια. Να τα λέμε και αυτά. Γι αυτόν το λόγο κάθε φορά αφήνω κάποια αμέλωτα και τα τρώω σαν μπισκοτάκια. Κόλπο ε; Χα! Μα δεν είναι τέλεια; Γιατί τα δικά μου είναι μοναδικά. Οι καρδούλες είναι λίγο παραμορφωμένες αλλά είναι καρδούλες. Σουτ.

Και φυσικά, γελάω κάθε φορά με τις ατάκες που ανεβάζει το συγκεκριμένο γκρουπάκι. Αυτήν την βδομάδα επέλεξα να σου δείξω αυτά.

Και η βδομάδα κλείνει γλυκά με μια ταινία που όσες φορές και να τη δω μου αφήνει την ίδια γλυκιά γεύση και μου προκαλεί το ίδιο όμορφα συναίσθημα. «Ματίλντα». Κλασσική ταινία Κυριακή μεσημέρι..

Είναι κάποιες ταινίες που όταν τις βλέπω κάτι με πιάνει. Και η «Ματίλντα» είναι μία από αυτές.

Μπορεί να μη σου είπα πολλά σε αυτό το επεισόδιο αλλά αυτή η βόλτα με γέμισε τόσο πολύ που ήθελα να το μοιραστώ μαζί σου. 

Αυτά για τώρα. 

Επιστρέφω σε πολύ πολύ λίγο. Για να σου λείψω. Σε φιλώ στη μούρη. 

Σου στέλνω γλυκό φιλί για καληνύχτα και άλλο ένα για καλημέρα. Για να χορτάσεις.

P.S 1: 22:22 Make a wish

P.S 2: Βόλτα και αγκαλιά

P.S 3: Think Pink  

Oli

xxx