"OLINA..licious: La vie en...ροζ": S01E15: "ONCE UPON A TIME...the fire burnt your desire"

Και οι μέρες βροχής συνεχίζονται. Έξω βρέχει. Βρέχει πολύ. Η κατάλληλη ώρα για να κάτσεις σπίτι με πάπλωμα, κουβέρτα, κεράκια, τζάκι , ταινία, ζεστό τσάι για μένα την ξενέρωτη και ζεστό κρασί για σένα. Η απλά ένα ποτό. Εεεε είδες σε έφτιαξα πάλι. Σε αυτό το σύμπαν όμως το ιδανικό το βρίσκεις σπάνια. Και η παραπάνω εικόνα που αγγίζει το τέλειο, όταν δουλεύεις απλά καταστρέφεται. Βέβαια μπορείς να ξαναφτάσεις στο ιδανικό επιστρέφοντας το βράδυ σπίτι. Φοράω το καλύτερο χαμόγελό μου, μπαίνω στο αμάξι και φεύγω για εργασία και χαρά. Και φτάνει εκείνη η ώρα που η στιγμή ξαναγίνεται ιδανική όταν ακούς ένα από τα αγαπημένα σου τραγούδια στο ραδιόφωνο. Όταν ταιριάζει και με τον καιρό τότε αγγίζουμε την τελειότητα. Και σε αυτό το σημείο θα ήθελα να κάνω μια σημείωση: Η λύση είναι μία. Τζάκι και αγκαλιά. Μόνο αυτό θα μας σώσει. Εγώ το είπα και ας πέσει κάτω. Αλλά ας μη βιαζόμαστε. Φύγαμε λοιπόν!

Ready, set, go.

Το soundtrack αυτού του επεισοδίου; Λευκή καταιγίδα. Στο μυαλό, στην ψυχή, στον ουρανό. Αυτό είναι το soundtrack που θα μας ταξιδέψει και θα μας κρατάει συντροφιά τις βροχερές νύχτες. Όχι δεν θα πω του χειμώνα για να μην είναι τόοοοσο κλισέ πια. Είπαμε.

Πολύ τρέξιμο, πολύ άγχος, πολύ πίεση αυτήν την εβδομάδα και όμως πάντα υπάρχει χρόνος και χώρος για «λίγη» και καλή μουσική. Όχι λίγη. Πολύ μουσική.

Χαρά.

Amelie. Η λέξη τα λέει όλα. Η ταινία, η μουσική, όλα είναι τέλεια. Γι αυτό κι εγώ σου βάζω να ακούσεις ένα από τα αγαπημένα μου κομμάτια που με σημάδεψαν όταν ήμουν στο αγαπημένο μου Παρισάκι. Που τόσο μου λείπει. Μετά άκου και τα υπόλοιπα και ταξίδεψε μαζί τους.

Και σ'αυτό το σημείο θα ήθελα και εγώ να πω ΜΠΡΑΒΟ με τη σειρά μου στην Εθνική μας που για ακόμη μια φορά μας έκανε περήφανους. Στο ποδόσφαιρο πάντα, μην μπερδεύεσαι. Μόνο στον αθλητισμό νιώθουμε περήφανοι. Επίσης να βλέπεις μπάλα με τη μαμά σου και τον μπαμπά σου. Αξία ανεκτίμητη. Τα σχόλια της μαμάς σου; Εκεί και αν είναι αξία ανεκτίμητη. Ο καημένος ο μπαμπάς μου δε μίλαγε. Ακούγαμε μόνο τη μαμά που «σόλαρε». Πολύ γέλιο. Και κάπου εκεί εγώ με την αδερφή μου πήγαμε για ποτό. Για γούρι. Δεν κάνει να δω τον αγώνα. Όσοι με ξέρουν καταλαβαίνουν! Δεν κάνει. Το γούρι είναι να μην το βλέπω άκου που σου λέω!!!

Αυτήν την εβδομάδα έψαχνα θέμα για το καινούριο επεισόδιο. Λίγο η πανσέληνος που με χτύπησε κατακέφαλα, λίγο μια ίωση που με γυροφέρνει και δεν με αφήνει σε ησυχία, έχω να δηλώσω ότι ζορίστηκα αρκετά. Και εκεί που είχα πάει για τρέξιμο, αισθάνθηκα την ανάγκη να γυρίσω και να σου γράψω.

Γιατί είμαστε και πολύ fit. Χα.

Ανοίγει παρένθεση. Θέλω να σου πω ότι σε λίγες μέρες σβήνουμε κεράκια και με πολλά πολλά χαμόγελα στο LA VIE EN…ροζ θα ξεκινήσουμε το season 2. Ε ναι λοιπόν είναι γεγονός. Όταν όμως φτάσει εκείνη η ώρα θα σε ενημερώσω. Κλείνει η παρένθεση.

Εκτός από αυτό έρχονται και τα Χριστούγεννα. Η αγαπημένη μου γιορτή. Βέβαια μερικές φορές τα Χριστούγεννα αν δεν τα ζεις με όσα «πρέπει» να έχεις μπορεί να σου δώσουν το αντίθετο αποτέλεσμα. Τέλος πάντων συνεχίζω στα ευχάριστα. Συναισθήματα. Έντονα και πολλά. Χαμόγελα, χαρά, αγάπη, αγκαλιές. Είναι η περίοδος που πρέπει να μας βρίσκει όλους αγκαλιασμένους, χαρούμενους, χαμογελαστούς, με τους φίλους μας και με όποιον επιθυμεί ο καθένας. Και κάπως έτσι θα φύγει το 2013. Κάπως έτσι θα φύγει άλλος ένας χρόνος. Δεν ξέρω τι συναισθήματα μου προκαλεί το τέλος του χρόνου για φέτος. Τι αίσθηση και τι γεύση μου αφήνει; Θα σε γελάσω και δεν το θέλω. Το μόνο σίγουρο είναι ότι τα συναισθήματα που άφησε στην πόρτα μου είναι πολύ πολύ έντονα. Όλα στον έντονο βαθμό. Έντονες χαρές. έντονες απογοητεύσεις, έντονο άγχος αλλά και ανακούφιση. Ένας γεμάτος χρόνος, πολύ πιο έντονος και γεμάτος από το 2012, που όμως δεν μπορώ να ξεχωρίσω κάποιο από όλα αυτά και σε τι να σταθώ. Αλλά τον απολογισμό μου δεν θέλω να τον κάνω ακόμα. Έχουμε έναν ολόκληρο μήνα. Μέσα σε έναν μήνα μπορούν να γίνουν πολλά. Να αλλάξει όλος ο κόσμος! Για να δούμε… Θα τα μάθεις όλα στο τελευταίο επεισόδιο του 2013. Θα είναι φορτωμένο με συναισθήματα, εμπειρίες, αλήθειες και απολογισμό. Όχι ακόμα όμως. Έχουμε καιρό μπροστά μας!

Είμαι χαρούμενη και για έναν άλλο λόγο. Έχουν μπει τα κρύα για τα καλά και επιτέλους έφτασε η στιγμή να ανάψουμε και τζάκι. Εδώ είμαι σε οικογενειακή φωτογραφία με τον Zanik. Και πάμε πάλι όλα τα καλά μαζεμένα: καναπές, φόρμα, φούτερ, κουκούλα, κουβέρτα και Zanik αγκαλιά. Τώρα θα έλεγα κάτι αλλά θα συγκρατηθώ και θα συνεχίσω.

Ζανίκ με κουβέρτα. Τόσο κούκλος πια;

Εδώ με τις ξαδέρφες μου απολαμβάνουμε νύχτα ταινίας, κους κους και αγκαλιά με Φούντα. Ναι αυτό είναι το όνομα του σκύλου. Ημέρες αγάπης.

Φούντας με κρασί.

Μέσα από αυτό το επεισόδιο θέλω να περάσω ένα μήνυμα. ΑΓΑΠΗΘΕΙΤΕ ΡΕΕΕΕΕΕΕΕΕΕΕΕΕ!

Οοοοοουφ το είπα! Συγγνώμη για το «ρε» δεν μου αρέσει καθόλου να το χρησιμοποιώ αλλά εδώ κολλάει ως ένδειξη αγανάκτησης. Είμαι έξαλλη! Εεεεεεεεεεμα πια. Είναι το μόνο συναίσθημα που μας κάνει να χαμογελάμε όλη την ώρα. Άρα δεν εκνευριζόμαστε. Άρα είμαστε χαρούμενοι. Άρα μας πάει. Άρα μας κάνει πιο όμορφους και πιο γλυκούς. Άρα ας ξεκολλήσει το μυαλουδάκι σας και αφήστε τον εαυτό σας ελεύθερο να ερωτευθεί.

Αγαπήστε αυτήν την εποχή που είναι η πιο ερωτική του χρόνου. Και μαζί με την εποχή αγαπήστε και τα άτομα που το αξίζουν. Πρόσεξε τι είπα: ΤΟ ΑΞΙΖΟΥΝ! Βέβαια θα μου πεις όλοι το αξίζουν. Ναι. Ίσως. Δεν ξέρω. Το σίγουρο είναι ότι το αξίζουν λίγοι και καλοί. Και οι πράξεις δείχνουν ότι μπορείς να αποδεχτείς και να περιμένεις να αγαπήσεις τον άλλο με ότι σημαίνει αυτό. Σε όλες τις σχέσεις. Όχι μόνο τις ερωτικές. Άρα; ΑΓΑΠΗΘΕΙΤΕ! Το κρύο μας φέρνει πιο κοντά. Τώρα που δεν έχουμε και θέρμανση είναι ο πιο όμορφος και sexy τρόπος για να ζεσταθείς!

Αυτά. Σ’αφήνω γιατί πάω για ποτό και έχω αργήσει. Και δεν συνηθίζω να αργώ. Μου πήρες τα μυαλά. Ακόμη μια φορά.

Σου στέλνω γλυκό φιλί για καληνύχτα και άλλο ένα μεγάααααααλο για καλημέρα. Όπως σου είπα και στο προηγούμενο επεισόδιο, έρχονται όμορφα και καινούρια πράγματα στο LA VIE EN…ροζ. Stay tuned!

Μην ξεχνάς να χαμογελάς.