S01E14: "ONCE UPON A TIME...my camera was travelling"

Κοιμάσαι. Βλέπεις εφιάλτη. Ξυπνάς. Δεν μπορείς να ξανακοιμηθείς γιατί φοβάσαι. Είναι αυτό που λέμε: Μη σου τύχει. Αλλά δεν μπορεί. Σίγουρα θα σου έχει τύχει. Σε όλους μας έχει συμβεί. Ένα όνειρο που έχει ξεκινήσει όμορφα και γίνεται εφιάλτης. Υπάρχουν και τα σκέτο όμορφα όνειρα όμως. Αυτά μου αρέσουν εμένα. Φτιάξε καφεδάκι, κάτσε αναπαυτικά και έλα να ονειρευτούμε μαζί τις μέρες της εβδομάδας. Cheers!

To soundtrack S01E14 με ταξιδεύει γιατί θέλω να πάρω τους δρόμους για να ηρεμήσω. Enjoy. 

Είναι πρωί Δευτέρας και η εβδομάδα ξεκινάει με τον ίδιο βασανιστικό τρόπο. Είναι αυτή η δύσκολη στιγμή που πρέπει να βγάλεις το πάπλωμα από πάνω σου και απλά δεν μπορείς. Ναι ρε παιδί μου είναι πολύ δύσκολο. Εγώ πάντως δυσκολεύομαι. Με τα πολλά, κάνεις την καρδιά σου πέτρα και σηκώνεσαι.  

Βλέπω πολλά όνειρα και αρκετές φορές ξυπνάω άσχημα. Όταν ήμουν μικρότερη θυμάμαι πήγαινα στο δωμάτιο των γονιών μου και έκλαιγα. Τώρα απλά δεν μπορώ να κοιμηθώ γιατί φοβάμαι και παίζω με το κινητό μου μέχρι να με πάρει ο ύπνος. Μέχρι να κοιμηθώ και να ξυπνήσω την επόμενη μέρα που ανάλογα με την ημέρα ξυπνάω και πιο εύκολα. Κάθε εβδομάδα έχει τη δική της ιστορία. Πότε καλή, πότε άσχημη, πότε και τα δύο, πότε τίποτα από τα δύο. Το σίγουρο είναι ότι περνάνε οι μέρες και οι εβδομάδες τόσο γρήγορα που δεν πρέπει να περνάει μέρα που να μη χαμογελάμε και να μη χαιρόμαστε. Έτσι γιατί η ζωή είναι ωραία και η ευτυχία μας πάει. Ακούς; Ακούω να λες.

Ακούς;

Πρώτη κίνηση – ματ; ΚΑΦΕΣ. Ο καφές για μένα είναι ιερή στιγμή. Έχουμε μια σχέση πάθους. Δεν μπορώ μακριά του.

Μέρες γεμάτες γκρι χρώμα και πολύ βροχή. Πολύ βροχή. 

Πνιγόμαστε σου λέω! Με μπρατσάκια τη βγάλαμε. Η καλύτερη ατμόσφαιρα για να κάτσω μέσα με φούτερ, κουκούλα, κουβερτούλα και pc αγκαλιά για να σου γράψω. Αυτή τη φορά αποφάσισα να σου παρουσιάσω 7 πράγματα που τους έκανα εγώ «κλικ» αυτήν την εβδομάδα. Ένα για κάθε μέρα. Βέβαια σε αυτό το σημείο πρέπει να σου πω ότι μου αρέσουν τόσο πολύ οι φωτογραφίες που θα μπορούσα να σου παρουσιάζω άπειρες. Κάτι σαν ζωή σε καρέ φωτογραφιών. Ε, κάποια στιγμή θα γίνει και αυτό!

Δευτέρα πρωί. Ζεστός καφές είναι η προέκταση του χεριού μου για κάθε μέρα του χρόνου. Είπαμε μας συνδέει μια σχέση πάθους. Μην τα ξαναλέμε. Εκεί λοιπόν που περνάω την ώρα μου διαβάζοντας (stu-dying για την ακρίβεια), αποφάσισα να κάνω το μεγάλο βήμα. Να σηκωθώ. Ήρθε η στιγμή που πρέπει να πάρω το δρόμο για εργασία και χαρά που τις Δευτέρες πρέπει να ομολογήσω ότι είναι λιγότερη η χαρά. Και η βδομάδα μόλις ξεκίνησε. Δεύτερος καφές στο ροζ παγουράκι μου, χαμόγελο για να μας πάει καλά η εβδομάδα και φύγαμε.  Το πρώτο μάθημα της Δευτέρας είναι αυτό που καθορίζει το υπόλοιπο  της ημέρας. Όχι πάντα. Μόνο όταν δεν έχεις να περιμένεις εξωτερικούς παράγοντες που θα σου πουν αυτό το κάτι και θα κυλήσει ευχάριστα και καθόλου επίπονα η εβδομάδα! Κατευθύνομαι προς το μάθημα. Σημαντική σημείωση: είχα ξεχάσει τα γυαλιά ηλίου μου την προηγούμενη φορά εκεί και θα μου τα έδινε εκείνη την ημέρα ο μαθητής μου. Φτάνω στο μάθημα, χτυπάω κουδούνι, ανοίγει η πόρτα. Βλέπω τον 14χρονο μαθητή μου με τα ροζ γυαλιά μου να κάνει γκριμάτσες και να δίνει show. Αφού τελείωσε το show μου λέει : « Έτσι για να πάει καλά η βδομάδα και να ξεκινήσουμε δυναμικά!». Ε, αυτό ήταν. Όπως καταλαβαίνεις αυτό το ξεκίνημα μέρας- εβδομάδας ήταν αρκετό για όλο το υπόλοιπο. Φυσικά τράβηξα φωτογραφία. Φυσικά είναι η φωτογραφία της Δευτέρας. Επάξια νομίζω. Εδώ λοιπόν είναι ο 14χρονος μπελάς που μου έφτιαξε τη διάθεση. 

Έτσι απλά. Γιατί μπορεί! Γιατί τα παιδιά είναι η χαρά της ζωής. Όπως εμείς άλλωστε. Χα! Γιατί τα καλύτερα πράγματα στη ζωή δεν είναι πράγματα που λέει και μια τηλεοπτική ψυχή.

Τρίτη. Πάω στο μάθημα χορού. Γυρνάω πτώμα. Βλέπω μωράκι στο δρόμο και σε λίγες ώρες ετοιμάζομαι για δουλειά. Αυτός ο συνδυασμός μου φέρνει στο μυαλό αυτό.

Και νομίζω ότι είναι η φωτογραφία της Τρίτης γιατί ίσως να θέλω να είμαι εγώ με την κόρη μου έτσι σε λίγα χρόνια. Δεν είναι η πιο γλυκιά φωτογραφία;

Τετάρτη. Έχω κάποιες ώρες κενό και πάω για κάτι δουλειές. Υποχρεώσεις κλπ κλπ. Φτάνω στον προορισμό μου. Βρίσκω να παρκάρω μετά από πολύ ώρα. Καταλαβαίνεις ότι τέτοιες στιγμές δεν περνάς και πολύ καλά από διάθεση. Παρκάρω . Βγαίνω από το αμάξι. Κλειδώνω. Μου πέφτουν κάτω τα κλειδιά. Και εκείνη τη στιγμή βλέπω τι γράφει στο πεζοδρόμιο ακριβώς στο σημείο που πάρκαρα.

Μετά ένιωσα τόσο καλά που φυσικά και έγινε η φωτογραφία της Τετάρτης. Σου φεύγουν όλα τα νεύρα και για όποιον και να έχει γραφτεί το μόνο σίγουρο είναι ο τύπος έφτιαξε το κέφι σε πολλούς μόλις το διάβασαν. Και ένας από αυτούς τους πολλούς ήμουν και γω!

Μ’αυτά και μ’αυτά φτάσαμε στην Πέμπτη. Πολύ κουραστική μέρα. Παρόλα αυτά δεν πτοούμαστε. Συνεχίζουμε! Σου έχω ξαναπεί την τρέλα που έχω για τα σκυλάκια.  Ένα από τα παιδάκια μου έχει ένα σκύλο που δεν χορταίνω να τον πειράζω. Είναι ο πιο όμορφος άσχημος του κόσμου! Και όμως ναι! Τον γνώρισα πρόσφατα και ήταν έρωτας με την πρώτη ματιά. Σας τον παρουσιάζω.

Μαζί με αυτόν θα σου δείξω και το σκυλί του θείου μου που είναι το πιο αστείο που υπάρχει. Είναι από αυτά τα λουκάνικα τα μακρόστενα με τα μεγάλα αυτάκια που δεν χωράει πουθενά. Εδώ με το ζόρι κάθισε στη θέση του συνοδηγού.

Στο κάτω μέρος όμως γιατί επάνω δυσκολευόταν επειδή δεν χώραγε. Είναι η Frida και είναι καλά. Και την αγαπώ. Όπως αγαπώ όοοοοοολα τα σκυλάκια του κόσμου. Και πρέπει να τα βοηθάμε. Να βάζουμε νεράκι και φαγητό σε όλα τα αδέσποτα. Και το πιο σημαντικό: Να μην υπάρχουν αδέσποτα.

Παρασκευήηηηηηηηηηηηηη. Τόση χαρά για την Παρασκευή ναι. Ότι και να έχεις το ξεχνάς γιατί είναι Παρασκευή. Όση δουλειά και να έχεις δεν σε ενδιαφέρει γιατί είναι Παρασκευή. Όλα είναι πιο όμορφα γιατί είναι Παρασκευή. Ακόμα και αυτή η φωτογραφία που δεν έχει νόημα την τράβηξα γιατί ήταν Παρασκευή και δεν με ένοιαζε τίποτα.  

Και επειδή ήταν Παρασκευή ήθελα να περάσω και ένα μήνυμα. Με όλα αυτά που συμβαίνουν στη χώρα μας το μόνο που έχω να δηλώσω, τουλάχιστον για τώρα, είναι αυτό.

Και είναι τόσο σωστό. Και πολλοί εκεί έξω δεν το ξέρουν. Και δεν το καταλαβαίνουν. Και όλα γίνονται λάθος γιατί κοιμούνται. Πρέπει να ξυπνήσουν. Αν πω περισσότερα θα εκνευριστώ και δεν θέλω γιατί είναι Παρασκευή.

Σάββατο. Ημέρα χαράς και ξεκούρασης. Το πρωί χορό και μετά ατελείωτο άραγμα με δεύτερο καφέ και τυλιγμένη σαν κρεμμύδι με κουβέρτα και κουκούλα για το κρύο. Μετά από λίγο σηκώθηκα, ετοίμασα το σπίτι και περίμενα τις φίλες μου.  Σπίτι, φίλες, ταινία και όλα είναι τέλεια. 

Το πρόγραμμα είχε παιδικό και μετά το “In Time”. Ο χρόνος. Πρέπει να μάθουμε να τον σπαταλάμε σωστά γιατί είναι πολύτιμος. Εμένα ο χρόνος με αγχώνει πολύ. Κάθε φορά που με πιάνει αυτός ο φόβος σκέφτομαι αυτό που είχε πει ο Αϊνστάιν όταν τον είχαν ρωτήσει τι πιστεύει πως είναι ο χρόνος. Το κουβαλάω πάντα μαζί μου και νιώθω καλύτερα. Είχε πει: «Χρόνος είναι αυτό που δείχνουν τα ρολόγια». Αυτό.

Και πάμε στην Κυριακή. Η Κυριακή είναι η επανάληψη του Σαββάτου με λίγο πιο πεσμένη διάθεση λόγω της Δευτέρας που έρχεται αργά και βασανιστικά σε λίγες ώρες! Το βράδυ σινεμαδάκι.

Αυτή τη φορά το πρόγραμμα είχε το “Gravity” σε 3D. Μια ταινία που καταλαβαίνεις τι γίνεται από το trailer. Ναι είναι αυτό που νομίζεις και όχι δεν σου προτείνω να πας να τη δεις. Όχι.

Αυτή ήταν η εβδομάδα μου σε 7 φωτογραφίες. Έρχονται και πολλά πολλά άλλα καινούρια, όμορφα,διαφορετικά και διασκεδαστικά. Στο επόμενό μας ραντεβού. Stay tuned. 

Σου στέλνω γλυκό φιλί για καληνύχτα και άλλο ένα για καλημέρα. Για να χορτάσεις.

P.S 1 02:02 Make a wish. 

P.S 2 Μην ξεχνάς να χαμογελάς. Φόρεσε το καλύτερο χαμόγελό σου και βγες στους δρόμους. 

P.S 3 Αγκαλιά.

Oli

xxx